Gazyfikacja

Na zebraniu wiejskim 2 sierpnia 1978 r. podjęto decyzję o budowie sieci gazociągowej w Słocinie. W Komitecie Gazyfikacyjnym wsi znajdowało się 27 członków, przewodniczącym został pan Antoni Łoza, z-ca przewodniczącego pan Eugeniusz Warchoł, skarbnik pan Zenon Waligóra, sekretarz pan Bronisław Jabłoński.

Pracę rozpoczęto od rozdania mieszkańcom deklaracji; do gazyfikacji przystąpiło 270 gospodarstw ze Słociny, 7 z Wilkowyi i 109 z części Słociny przyłączonej do Rzeszowa – ul. Wieniawskiego, Paderewskiego, Jasińskiego, Powstańców Wielkopolskich, Powstańców Śląskich i Kombatantów. Obszar Św. Rocha do Leśniczówki został wykluczony z projektu, gdyż był to bardzo rozległy teren i koszty instalacji gazowej byłyby zbyt wysokie. Po zebraniu stosownych deklaracji od mieszkańców, przystąpiono do uzgodnień z Urzędem Gminy Krasne, który miał się zająć przygotowaniem dokumentacji oraz wykonawcą inwestycji – Tarnowskim Zakładem Gazowniczym. Prace budowlane głównej linii gazowniczej miały ruszyć pod koniec 1979 r., a koszt w przeliczeniu na jedno gospodarstwo wahał się między 10 -12 tysięcy zł. Nie pokrywał on jednak przyłącza i instalacji wewnętrznej- należało wykonać ją we własnym zakresie. Wpłaty można było dokonywać w ratach, a Spółdzielnia Oszczędnościowo- Pożyczkowa udzielała chętnym mieszkańcom pożyczek na ten cel.

Do prac przy kopaniu rowów, rozwożeniu materiałów włączyło się Koło Gospodyń Wiejskich i Ochotnicza Straż Pożarna. Aby zakupić niezbędne część instalacji, zawierano niecodzienne transakcje, np. na pozyskanie reduktora. Było to urządzenie deficytowe, dlatego też Komitet Gazyfikacyjny zawarł porozumienie z producentem- Fabryką Sprzętu Ratowniczego „Fares” w Tarnowskich Górach, że będzie dostarczał masę mięsa (tuczniki) dla pracowniczej stołówki jako ekwiwalent za pracę w nadgodzinach przy produkcji reduktorów niezbędnych Słocinie (w tamtych czasach mięso było na kartki), zgodnie z ustaleniami firma dostarczyła w terminie 300 szt.

Zapalenie symbolicznej świeczki w Szkole Podstawowej pod koniec marca 1983 r. było równoznaczne z otrzymaniem zezwolenia na eksploatacje instalacji gazowej w Słocinie.

 

Źródło:

T. Inglot, 1998 “Szkice z dziejów Słociny”, fot. irishamericanmom.com

Dodaj komentarz