Słocina to niegdyś wieś leżąca na uboczu głównych traktów komunikacyjnych pomiędzy „cesarskim gościńcem” (do Łańcuta), a drogą do Tyczyna. Niejednokrotnie przejazd przez wieś był utrudniony przez błotniste drogi, w których topiły się wozy. Pierwsza utwardzona droga powstała w okresie między wojennym w 1927 r. wówczas utwardzono nawierzchnię drogi z Malawy do Słociny. Długo trzeba było czekać na kolejną przyzwoitą drogę. Dopiero w latach 50-tych przy modernizacji drogi Rzeszów-Łańcut wykorzystano fakt, że przez jakiś czas ruch pojazdów odbywał się przez Słociną, Malawę i Kraczkową. Wówczas na słocińskie drogi nawieziono żwiru i tłucznia kamiennego co poprawiło jakość drogi. Uporządkowano też ofosowania. Pracą tym sprzyjał również fakt, iż Słocina była gospodarzem uroczystości z okazji Święta Ludowego, które odbyło się w parku. Przez lata porządkowano pobocza, wycinając drzewa, a jesienią 1962 r. wyczyszczono rowy przy drodze od kościoła w Słocinie do Drabinianki oraz przy ul. Rejtana.
Pamiętną datą jest 1 maj 1964r. kiedy to po raz pierwszy po odnowionej drodze do placu kościelnego dojechał autobus MPK nr 6. Od 57 lat autobus tej linii kursuje regularnie z Rzeszowa do Słociny. Dzięki modernizacji drogi prowadzącej do Chmielnika w październiku 1970 r. do Słociny można było dostać się autobusem nr 15. Autobus kursował do kapliczki św. Rocha, później zmieniono numer linii na „16” i autobus kończył jazdę przy zabudowaniach pana T. Wąsacza. W 1971 r. po interwencjach mieszkańców wydłużono trasę przejazdu „6”. Autobus kończył jazdę przy gospodarstwie Państwa Kozak na Górnej Słocinie, a nie przy kościele w Słocinie. Po utwardzeniu drogi do Chmielnika zaczęły kursować nią także autobusy PKS.
Otwarcie linii MPK w 1971 r.
Pierwszy autobus linii “6” kursujący na trasie Rzeszów- Słocina
W okresie wiosennym po zimowych roztopach droga od Młynówki do kościoła, z której korzystali mieszkańcy Jaworza, Cygańskiego Cypla i Kąta była błotnista, grząska trudna do przejścia. Mieszkańcy z trudem przechodzili poboczem i rowami. Większe dołki zasypywano kamieniami i piaskiem, lecz nie przynosiło to oczekiwanych efektów, gdyż z drogi korzystało Kółko Rolnicze, większe samochody przewożące min. materiały budowlane, pod którymi uległa zniszczeniu nieutwardzona droga. Urząd i mieszkańcy postanowili przeprowadzić gruntowną naprawę drogi, którą rozpoczęto we wrześniu 1974 r. Pod okiem fachowców mieszkańcy wykonali pobocza i rowy odwadniające. Duży wkład w prace drogowe miały kobiety z Kółka Rolniczego, swoim sprzętem woziły piasek. Prace postępowały do przodu, aż do momentu, kiedy zabrakło w październiku przydzielonego cementu. Przedstawiciel mieszkańców zwrócił się do I-go sekretarza partii o pomoc w dokończeniu prac. Zdał on sprawozdanie z dotychczasowych robót i zwrócił uwagę, że jeśli prace nie zostaną dokończone na wiosnę cały do tej pory nawieziony piasek zostanie wgnieciony w błoto, spłynie do rowów, a niedocenienie pracy społecznej mieszkańców, zniechęci ich do dalszych działań na wsi. Prośba została pozytywnie rozpatrzona. W ustalonym czasie dwa traktory z przyczepami miały podjechać do Krasnego i Strażowa do załadunku cementu. Słociniacy oraz Kółko Rolnicze udostępniało różny sprzęt potrzebny przy budowie drogi i przed końcem października położono cement na podłożu piaskowym. Już 1 listopada 1974 r. mieszkańcy mogli do kościoła iść utwardzoną drogą. Droga została wykonana od mostka na Młynówce do placu przy kościele. Stabilizację placu przykościelnego dokonano w późniejszym czasie.
Źródło:
T. Inglot “Szkice z dziejów Słociny”, T. Inglot “1317-2017″ VII wieków Słociny”
Reprezentuje Osiedle Słocina