26 stycznia 1949 r. w środę o godzinie 9:30 w kilkudziesięciu domach w Słocinie po raz pierwszy zaświeciła żarówka.
W pierwszych powojennych latach w Słocinie został powołany przez mieszkańców na zebraniu wiejskim 28 lipca 1946 r. „Komitet Elektryfikacyjny Gromady Słocinian, powiat Rzeszów”. Przewodniczącym komitetu został pan Władysław Stanio, pan Marian Kubkowski- sekretarz, skarbnikiem został pan Władysław Bereś. W skład Komisji Rewizyjnej wchodził pan Marian Niedziocha i Stanisław Kłokowski. Komitet zrzeszał blisko 30 osób. Głównym jego zadaniem było pozyskanie środków na elektryfikacje wsi. Podczas zorganizowanego przez komitet festynu 18 sierpnia udało się zebrać ok. 145 000 zł, z czego 110 000 zł wpłacono na transformator ( 50% wartości urządzenia musiała pokryć wieś). Komitet spotykał się raz w tygodniu w godzinach wieczornych. Z biegiem czasu i rozwojem sytuacji posiedzenia były zwoływane wedle potrzeby. Na zebraniach wiejskich mieszkańcy byli dokładnie informowani o postępach w pracach i uzyskanych dotacjach.
W listopadzie 1947 r. została podpisana umowa z wykonawcą elektryfikacji- Społecznym Przedsiębiorstwem Budowlanym w Rzeszowie.
W styczniu 1948 r. zakupiono 95 słupów o wysokości 11-13 m, które zwożono furmankami z dworca kolejowego w Rzeszowie. Miesiąc później słupy uzbrojono w izolatory. Zapał do pracy nie gasł, jednak w kwietniu tego samego roku zerwano umowę z SPB, z powodu zwlekania z wykonywaniem prac. Nowym wykonawcą została Elektroniczna Spółdzielnia Pracy „Elektron” w Rzeszowie, nadzorcą prac został Okręgowy Zakład Elektryfikacji w Tarnowie. Prace nabrały upragnionego tempa, czego efektem był pierwszy błysk światła w Słocinie Dolnej, Środkowej i Górnej.
Kolejnym etapem było podciągniecie linii elektrycznych do przysiółka Św. Rocha i Działów. W tych przysiółkach na 24 gospodarstwa do elektryfikacji przystąpiło 22. Opodatkowanie wynosiło 1 000 zł od numeru, dzięki czemu można było kontynuować pracę nie zwalniając tempa wykonywania robót i zakupu materiałów. II etap elektryfikacji trwał 3 miesiące, rozpoczął się 1 lutego, a zakończył 30 kwietnia 1949 r. W sumie w Słocinie było już 90 domostw, w których był prąd.
We wrześniu tego samego roku podciągnięto prąd do przysiółka Budy, a w październiku założono instalację elektryczną w szkole. Linia wysokiego napięcia biegła również od zakładu Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego „PZL-Rzeszów” S.A. do przysiółka Kamieniec. W pracach elektryfikacyjnych brali czynny i aktywny udział mieszkańcy i strażacy ze Słocińskiej OSP. Równocześnie z pracami elektryfikacyjnymi rozpoczęto radiowizację wsi. Koszty przyłączenia do sieci radiowęzła wyniósł 3 600zł. Pierwsze głośniki rozbrzmiały z szkole. Według dokumentacji rozliczeniowej do 20 lipca 1948 r. Komitet sfinansował pracę na kwotę 2 922 000zł, wartość wykonanych linii zewnętrznych wyniosła 7 735 500zł.
(T. Inglot, „Szkic z dziejów Słociny”. Słocina 1998)
Źródło:
T. Inglot, „Szkic z dziejów Słociny”. Słocina 1998
Reprezentuje Osiedle Słocina